Pochodził ze starej siedmiowiekowej ziemiańskiej rodziny pomorskiej. Protoplasta rodu – Jan Janta otrzymał od księcia Barnima I w 1276 r. wieś Połczyno. Od nazwy tej wsi Jantowie przyjęli w XVII w. nazwisko Połczyńscy. W 1754 r. Maciej Połczyński został mianowany stolnikiem inflanckim, a w 1772 przyjął plenipotencję starostwa tucholskiego i świeckiego. Nabyte przez rodzinę wsie Wielka Komorza, Mała Komorza i Dąbrówka decydowały o pozycji gospodarczej i społecznej rodu, umożliwia jąć szeroką działalność narodową jej członków.
Połczyńscy reprezentowali grupę najzamożniejszego polskiego ziemiaństwa w skali całego zaboru pruskiego. Niezwykła pozycja Połczyńskich w historii społeczeństwa pomorskiego polegała na ciągłości rodu, ścisłym jego związku z dziejami narodu polskiego i czynnym udziale w nauce i kulturze polskiej.
Józef Janta-Połczyński (1811-1890) reprezentuje pierwsze pokolenie XIX-wiecznych działaczy pomorskich. Znany był na Pomorzu z głębokiego patriotyzmu, skromnego jak na pochodzenie życia, filantropii i ofiarności na cele narodowe, a przede wszystkim na rozwój oświaty wśród ludu.
Terenem jego bezpośredniego działania były wsie Borów Tucholskich, w których zakładał polskie biblioteki. Z jego funduszów utworzono 40 bibliotek przy Towarzystwach Rolniczych. Ponadto kupował, a następnie wysyłał emigrantom książki i czasopisma polskie, na co rocznie przeznaczał 200 talarów. Zaopatrywał też w książki biblioteki gimnazjalne i akademickie. Liczba zakupionych i rozesłanych przez niego książek szacowana jest na 3,2 tys. tomów. W jego osobie ucieleśnione było Towarzystwo Czytelni Ludowych | w Prusach Zachodnich.
W 1849 r. Józef Janta – Połczyński został uznanym działaczem Ligi Polskiej. W swoim pracowitym życiu ufundował też szereg stypendiów dla ubogiej chcącej kształcić się młodzieży.
Gdy w 1848 r. powstało Towarzystwo Pomocy Naukowej, Połczyński stał się jego członkiem, gorącym rzecznikiem i najgorliwszym kasjerem powiatowym na ten cel. Utrzymywał też stałe kontakty z Towarzystwem Przyjaciół Nauk w Poznaniu i Towarzystwem Moralnych Interesów w Toruniu.
Szykanowany przez władze zaborcze, szczególnie ze strony komisarza Rexa nie rezygnuje z pracy społeczno-narodowej.
W 1865 r., podzieliwszy swoje dobra pomiędzy dzieci, osiedlił się w Tucholi na Koślince (dzisiejsza ulica Główna). W swoim skromnym domu urządził bezpłatną szkołę dla dzieci z ubogich rodzin.
Sam nią kierował, pełniąc jednocześnie rolę nauczyciela i opiekuna środowiskowego. Jego szkoła wypełniała ważną na owe czasy rolę – wychowania w duchu głębokiego patriotyzmu i przeciwstawienia się powszechnej germanizacji.
Po ukończeniu nauki umieszczał swoich uczniów w gimnazjach i seminariach, opłacając ich naukę i opiekując się nimi do uzyskania wykształcenia w przekonaniu, że „w ich rękach spoczywa przyszłość narodu polskiego”. Efektom pracy oświatowej tego społecznika było wychowanie wielu działaczy, którzy prowadzili walkę z germanizacją, podtrzymywali polskiego ducha w nauce, kulturze i życiu gospodarczym,
Józef Janta-Połczyński zmarł 27 stycznia 1890 r. w Wysokiej Polnej koło Tucholi, a pochowany został w rodzinnym grobowcu w Raciążu. Synowie Józefa – Adam i Roman jak również ich dzieci, przywiązani do rodzinnej ziemi, do wszystkiego co polskie, kontynuowali zaszczepione przez ojca i dziada idee, wnosząc do życia społecznego Pomorza wiele cennych elementów.